Μένουμε Πιστοί στον Εαυτό μας: Το Αληθινό Νόημα του Ταξιδιού

Της Σοφίας Μαθιουδάκη*

Φαντάσου έναν άνθρωπο που βαδίζει μόνος σε ένα μονοπάτι. Κάθε τόσο συναντάει άλλους ταξιδιώτες, σκιές που περνούν βιαστικά από δίπλα του, κοιτώντας φευγαλέα. Κάποιες φορές, σταματάει και προσπαθεί να τους εξηγήσει ποιος είναι, τι σημαίνουν τα σημάδια που κουβαλάει πάνω του, γιατί έχει επιλέξει αυτόν τον δρόμο.

Μα, οι άλλοι κοιτούν χωρίς να βλέπουν, ακούνε χωρίς να ακούν. 

Συνεχίζουν τον δρόμο τους, με τα δικά τους βάρη, τις δικές τους ιστορίες. Και ο άνθρωπος εκείνος μένει πίσω, εξαντλημένος, νιώθοντας ότι τα λόγια του χάθηκαν στον άνεμο.
Αναρωτιέται, τότε: γιατί πρέπει να προσπαθώ τόσο πολύ να εξηγώ τον εαυτό μου; Γιατί με πιέζω να δείξω στους άλλους αυτό που πραγματικά είμαι, όταν εκείνοι, ίσως, δεν θέλουν – ή δεν μπορούν – να με καταλάβουν; Δεν θα έπρεπε, άραγε, η ίδια μου η ύπαρξη να είναι αρκετή; 

Η αλήθεια είναι πως δεν χρωστάμε εξηγήσεις σε κανέναν. 

Καθένας μας κουβαλάει έναν κόσμο μέσα του, έναν κόσμο τόσο πολύπλοκο και μοναδικό που δεν μπορεί να αποδοθεί πλήρως με λόγια. Κι αν κάποιοι δεν μπορούν να δουν πέρα από την επιφάνεια, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξοδέψουμε την ενέργειά μας προσπαθώντας να τους πείσουμε. Όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται, θα καταλάβουν από μόνοι τους. Οι υπόλοιποι θα περάσουν δίπλα μας σαν φευγαλέες σκιές, όπως συμβαίνει πάντα.
Η ανάγκη να πείσουμε τους άλλους για το ποιοι είμαστε, πηγάζει συχνά από την ανασφάλεια, τον φόβο της απόρριψης. Αλλά η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη απελευθέρωση από το να αποδεχτούμε τον εαυτό μας, χωρίς να εξαρτόμαστε από την επιβεβαίωση των άλλων. Όσο κυνηγάμε την αναγνώριση έξω από εμάς, τόσο  απομακρυνόμαστε από τον πυρήνα μας.
Η αληθινή δύναμη βρίσκεται μέσα μας – στη σιωπή που ξέρει ποια είναι χωρίς να χρειάζεται να φωνάζει.
Η ζωή είναι ένα προσωπικό ταξίδι, κι αυτό που μετράει στο τέλος δεν είναι αν μας κατάλαβαν όλοι, αλλά αν καταφέραμε να μείνουμε πιστοί στον εαυτό μας.

Μην αναλώνεσαι, λοιπόν, σε ατέρμονες εξηγήσεις και αποδείξεις. Δεν χρειάζεται να φέρεις το βάρος των ξένων προσδοκιών. Περπάτα τον δρόμο σου με αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Ο αληθινός εαυτός σου θα φανεί, ακόμα κι αν δεν τον δουν όλοι. Στο τέλος της ημέρας, εκείνοι που έχουν μάτια να δουν θα σε καταλάβουν. Και εκείνοι που δεν μπορούν να σε δουν, δεν χρειάζονται τη φωνή σου για να αλλάξουν.